Under construction - En construcción - En construcció - In Voorbereiding

Si queréis dejar algún comentario, podéis hacerlo en kualkier idioma. All languages are welcome. Toutes les langues sont bienvenues. Alle talen zijn welkom. Totes les llengües són benvingudes. Alle sprachen sient willkommen. Можно Писать по-русски! That's a quite poor description of what I have written by now... Enfin. "¡Mala suerte!", como decía mi amigo Juanito.

sábado, noviembre 26, 2005

Autoestima (I) -revised edition-

Y bien, ¿qué es la autoestima? ¿De qué depende?
En mi caso, si yo viviera en una isla desierta, ajeno al resto del mundo, probablemente mi autoestima sería mayor. Al menos, si sobreviviese a las condiciones de la isla, claro. Yo me bastaría a mí mismo, sin duda alguna. No habría motivo de preocupación más que la supervivencia. Y, con ella asegurada, creo que nada me afectaría. Quizá me asaltaría el aburrimiento, eso sí puede ser...


Parece que el problema aparece en el momento que surge la figura de "las otras personas".
¿Está acaso la autoestima fundamentada en qué opinan las demás personas de nosotros? Para alguna gente, seguramente sí. Pero no creo que deba ser así. La autoestima, ¿no debería ser una especie de "herramienta" o "poder" que nos permitiese conseguir hacer lo que nos propusiéramos? ¿O para sentirnos a gusto con nosotros mismos o nuestra vida? (más bien lo segundo; lo primero sería más bien la autoconfianza)
No debería depender de los demás, al menos por nuestro bien. Si podemos elegir (y creo que sí), es mejor que no dependa de nadie más que de nosotros mismos.


También se me ocurre que la autoestima puede estar relacionada con nuestros logros. Los materiales: dinero, posesiones, etc... O los más "espirituales": amistad, amor...
Quizá esto tenga algo más de sentido: Tanto he hecho, tanto valgo.
Pero, si siguiéramos esa lógica hasta las últimas consecuencias, justo en el momento de nacer nuestra autoestima debería ser nula. (evidentemente, en esos momentos, no sabemos ni siquiera qué significa "velocípedo", así que menos aún lo que es la autoestima)
Y así durante una buena temporada. Aunque al nivel de un niño también se pueden conseguir ciertos logros que, para un adulto, ya no lo serían: decir nuestras primeras palabras, hacer nuestros primeros pasos, hacer un castillo de arena, dibujar una batalla... (sí, de niño tenía cierta afición a dibujar batallitas)
Pero, cuando somos niños, el concepto de autoestima nos es extraño. O, al menos, yo creo que ni siquiera nos lo planteamos y, posiblemente por eso, actuaríamos como si la tuviésemos alta: sin miedo. (¿discutible? Supongo que, nuevamente, esto sería más bien referido a la autoconfianza)
La cuestión es: ¿cómo pasamos de ese estado en que ni siquiera nos planteamos o sabemos qué es la autoestima, a tener una autoestima alta o baja?


Posiblemente, el embrión inicial de la autoestima sea el sentimiento de miedo (o ausencia de él) que nos provoquen repetidamente situaciones a las que nos enfrentemos... De modo que, con el tiempo, se genere una cierta "consciencia" de qué nos consideramos capaces de hacer y qué no. Pueden ser impresiones equivocadas, por supuesto: seguramente hay mucha gente que no se cree capaz de hacer cosas que seguramente no le costarían tanto lograr.
Nuevamente, aquí he asimilado erróneamente autoestima a autoconfianza... (aunque creo que tienen una fuerte relación)


En el campo de los logros también aparece, posiblemente, el factor de "los demás". Ellos pueden hacer que veamos mejor esos logros, o bien negligirlos, y "cegarnos" y que tampoco podamos verlos nosotros...
Pero cada cual tiene su escala de valores, sus prioridades, sus motivos y sus motivaciones. Algo que para otra persona no tiene valor, para otra puede ser magnífico, ¡¡espectacular!!
Por ejemplo: ¿Qué interés tiene un magnate petrolífero ruso en que se consiga descontaminar de petróleo la costa de Galicia? Posiblemente le de absolutamente igual. Pero, si es que realmente se ha conseguido, creo que es un logro importante. A mí sí me importa.
Entonces, aunque para otra persona quizá nuestros "logros" sean magros, debemos preguntarnos qué significa para nosotros lo que hemos conseguido. (y recordarlos; una mala memoria selectiva puede ser nefasta: olvidar lo bueno y recordar lo malo, una y otra vez... Hay que ser objetivos.)


Pero... tampoco creo que la autoestima deba tener sus cimientos en nuestros logros...



Seguiremos divagando.
(si habéis llegado hasta aquí, gracias por leer, y por vuestra paciencia o interés)

2 Comments:

At 10:39 p. m., Blogger Evolving Metamorph said...

Terug hallo, Meagan.
Eingelijk is mijn nederlands nooit "extreem" goed geweest. Ik kwam in Spanje terecht als ik maar pas rond 4 jaar oud was, door reden van mijn vader's werk. En hier ben ik dus, al 21 jaar later.
Ik kan het u beloven, Barcelona -en Spanje- is zeer verschillend van het noorden van Europa (niet dat ik erg veel gezien heb; alleen België, en een beetje Nederland en Frankrijk; maar 'k ben wel van plan van naar andere landen te gaan reizen/werken/wonen).
Het grootste verschil voor mij, is het "karakter", of de manier van zich te... Ummm... Okay, I mean, the way people behave.
Dat is mijn indruk. Ummm... Misschien meer over dat nen anderen dag.
Sorry, mijn nederlands is terug een beetje flauw. Maar 'k zal wel blijven oefenen.
Tot de volgende keer! Bye!
K

 
At 5:20 p. m., Blogger Evolving Metamorph said...

Buf, qué miedo el post original. ¡Mira que es largo!
No sé cuándo seguiré con ello.
Puenná. Ahora no, eso seguro.
See ya!

 

Publicar un comentario

<< Home