Under construction - En construcción - En construcció - In Voorbereiding

Si queréis dejar algún comentario, podéis hacerlo en kualkier idioma. All languages are welcome. Toutes les langues sont bienvenues. Alle talen zijn welkom. Totes les llengües són benvingudes. Alle sprachen sient willkommen. Можно Писать по-русски! That's a quite poor description of what I have written by now... Enfin. "¡Mala suerte!", como decía mi amigo Juanito.

jueves, septiembre 29, 2005

Huida hacia delante -o hacia el aula de ordenatas- (+ comment)

Para no afrontar el encontrarme con Nn, he venido corriendo hacia el aula de ordenadores en cuanto ha terminado la clase.
Qué cobarde por mi parte.
Voy a bajar. Después de todo, se me acaba el tiempo.
---------------------------------------------------------
Varias horas después...

Pues la chica estaba como unas castañuelas... Joder, ¡qué ambiguo que es este mundo, y qué poco que lo entiendo...!
MIL veces he deseado poder leer los pensamientos de la gente...
¿Vosotros no?

No para darle un uso "maligno"; ni mucho menos. En este caso, se trata de una chica por la que tengo un interés especial, y el caso es que a veces creo que "hay algo", y otras veces, que de eso nada. Y el caso es que no me gusta nada presionar a la gente, así que me preocupa mucho agobiarla. Y precisamente por eso, quizá no muestro el suficiente interés y quizá por eso la situación es tan ambigua. (¿?) Resulta que después de hablar ayer con ella por el messenger, me esperaba... No sé, una actitud negativa. Tenía la sensación de haber metido la pata. Qué poco entiendo a la gente...

Las circunstancias me convierten en la personificación de la perplejidad... (¡cómo cambia la interpretación de las cosas en pocas horas!)

Bah... El tiempo dirá, de una manera u otra.

miércoles, septiembre 28, 2005

Things turn out the way they do

Definitely, this blog isn't coming out to be how I intended it to be. Maybe it is because the worries that led me to starting it, are somewhat over. Or maybe I don't quite dare to expose my deeper thoughts and worries. I'm not sure.
In fact, I think that both statements hold part of the truth.
What led most bloggers to starting their blogs? Had they any special expectations? I had, but they have fallen into a second plane. My worries don't look so important anymore...
Great!!
:)

You never know what crazy twists life may take. Sometimes, when all hope seems to have faded, then is when the tide turns back in your favour...

martes, septiembre 20, 2005

Pànic al messenger

Ostres, acavo d'arribar a casa d'anar a prendre unes birres amb un amic, i m'he connectat un moment al messenger (de fet, m'he mantingut com a no connectat) per veure qui hi havia. ¡Nou contactes connectats! (potser no us semblarà gran cosa, però, a mi, això em desborda, francament)

El fet és que, envers algunes d'aquestes persones hi tinc un gran apreci, però, malgrat això em costa molt deixar-me veure i parlar-hi una estona... Pot ser que sigui perquè no em connecto prou sovint, però quan tinc més de tres contactes connectats alhora, no dóno abast, i em sap greu no poder estar per tothom. És clar, que ja ho comprendràn, que hi ha altra gent, però em sap greu igualment, sobre tot en el cas de gent que veig molt poc, que són més d'un i més de dos... (això em porta també al tema de les mil i una persones a les que "haig de trucar un dia" per quedar, però mai no trobo el moment; us sona?)

Per altra banda, haig de dir que, encara que he utilitzat el suficient el messenger per saber que pot facilitar el dir segons quines coses, també trobo que un re-encontre amb algú amb qui fa temps que no veig és al menys un pèl més fred a través del MSN que en persona. Potser això us haurà semblat una obvietat, no ho sé.
Però, en fi, m'agrada que els records que tinc d'aquestes persones siguin una mica més... significatius. Mmm... No estic segur d'haver trobat la paraula més adient...

A veure, ara m'ho invento, eh? Potser no quedarà verosímil , però només vull tractar d'il·lustrar el que vull dir.
Jo què sé: Imagineu-vos (ara dramatitzaré una mica) que hi ha un amic al que no heu vist en tres anys. La última vegada que us vau veure, vau beure i parlar (o simplement, compartir el silenci) de tot un món de coses, i de mil experiències compartides. Us vau despedir: Amistat per sempre, etc. etc.
Bastant temps després, us trobeu al messenger i us creueu un parell de ratlles.

[Fag pudent]: -"Ei, què tal?"
[Fag lambda]: -"Akí, nar fent..."
[Fag pudent]: -Quatre ratlles mal posades.
[Fag lambda]: -Tres ratlles una mica tortes.
[Fag pudent]: -"Ei, Pepitu, me n'haig d'anar, ens tornarem a veure per aquí, oi?"
[Fag lambda]: -"I tant, Fulanet, i tant."

Molt de temps després, una mica el mateix, i un altre cop i un altre... Després, mai més tornen a saber l'un de l'altre...

Potser no us convenç la meva historieta hipotètica, però el que vull dir és que per a una persona poc asídua al MSN, pot resultar una mica frustrant, comparat amb el contacte real, directe, amb la persona. Amb l'exemple i tot, no estic gens segur d'haver-me explicat bé... Algú m'ha entès?

L'e-mail, en canvi, és diferent. Sí que escric i m'agrada rebre e-mails de tant en tant, i de vegades, rebre'n un em pot alegrar el dia... Com la clàssica postal o carta... I és una altra manera de continuar sabent què fa aquest o aquell...

lunes, septiembre 19, 2005

Manifestación multitudinaria.

Esta tarde, después de un par de días ligeramente agitados, he ido a una manifestación antitaurina. Empezaba en Drassanes, a las 16:00, y yo llegaba a las cinco menos cuarto, pensando "ya se habrán ido hace rato". Pues de eso nada, monada (¿Cuánto tiempo hace que no oigo a nadie usar esta expresión? Ya, ¿por qué será?), resulta que había unos cuatro o cinco gatos, que estaban aún esperando a que llegase más gente... Al final, decidieron que a las 17:15 empezarían a avanzar hacia la plaza de toros monumental. Y así fue.
Realmente, yo diría que había unos 200 gatos, o poco más. Supongo que la manifestación había sido demasiado poco publicitada (yo me enteré por e-mail hace pocos días). Ya lo decían los organizadores: "no nos montéis ningún pollo, que no tenemos ni un duro para pagar multas"... (y para anunciar la mani, tampoco) Lo que me gustó bastante es que en la mani se ciñeran al slogan anunciado (claro, no había gente para más), porque algo que me irrita un poco de las manis (grandes) es que siempre hay los típicos que te vienen con historias que tienen poco o nada que ver... Enfin... (Aunque estoy tentado de pensar que, de haber habido mezclada alguna de esas historias marginalmente relacionadas con el maltrato a los animales, habría venido bastante más gente...)

Me voy a cenar (o sea, a dormitar un rato). ¡Stapront!

jueves, septiembre 15, 2005

La mala costumbre de comer al ordenador. (o sobre el sueño y las comidas)

Éste va a ser un post bien rancio, os lo advierto. De hecho, podría terminarlo aquí mismo. Se acabó.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Después de este lamentable ataque a mi credibilidad, la verdad es que tampoco tengo nada interesante que contar (además, mi cerebro se abotarga durante las comidas, lo cual es un verdadero problema cuando quedo con alguien para cenar/comer, al menos si esa persona espera conversación por mi parte...).
La verdad es que me representa un esfuerzo -a veces titánico- mantener conversaciones durante las comidas, así que suelo parecer un convidado de piedra... (masticante y asintiente) ...a no ser que otra(s) personas lleven el peso de la conversación.

¿Sabéis qué? Creo que no voy a maltratar más mi estómago (¿no dicen que es malo comer y leer a la vez? -cosa que hago muchísimo- pues imagino que escribir será tres cuartos de lo mismo...), y voy a dejar conectarse a mi pobre hermanito.

Lo que sí me gustaría saber es si a alguien le sucede lo mismo que a mí durante las comidas... Dormirse después de comer es normal, pero durante la comida... De hecho, tuve épocas en que casi llegaban a cerrárseme los ojos... Era exagerado. Casi, casi, para caerme redondo y echar una cabezadita sobre el plato...

miércoles, septiembre 14, 2005

Practicando. (aan't oefenen) (practising)

Hallo allemaal. (allo.. llemaal...) (llo... llemaall...) (o... maal...) <-- Ja, dat was echo.

'k heb een beetje verschillende blogs zitten lezen, en 'k heb gezien dat er niet weinig zijn dat achter tussen een en vier posts werden verlaten en vergeten.
'k hoop dat het het geval niet zal zijn met mijne blog, en daardoor zit ik hier verder een beetje onzin te schrijven.
Eingelijk, geloof ik niet dat er hiemand deze post zal lezen en verstaan. 'k vraag mij af als ik veel "vergissingen" (er moet een beter woord bestaan voor "mistakes") heb gescheven.
'k ga ne proefrit gaan doen met mijne broer zijn fiets. ('k heb zijn remmen vermaakt) Apropos, achter naar fiestsen te zoeken, heb ik ondervonden dat een zogezegde goie fiets niet minder dan 190 euro cost. Too bad. I'm too poor to afford it if I'm expected to have a social life after that...

Tot ziens! (ot... iens...)

martes, septiembre 13, 2005

Post trascendental y profundo

De momento parece que no me sale escribir sobre el tipo de temas que pensaba hacerlo. Cuando estoy a punto de hacerlo, algo me frena. Como si lo que fuese a escribir fuese una tontería, y tuviese miedo de ser juzgado por ello... De cualquier modo, vamos a rellenar ésto un poco, que haya un poquillo más de "chicha" (en sentido amplio) por aquí.
Ah, si a alguien se le ocurre escribir alguna cosa por aquí, puede hacerlo en el idioma que quiera. Me las apañaría para descifrarlo... (de paso, aprendería algo)
By the way, los idiomas que conozco en mayor o menor medida: Castellano, Catalán, Inglés, Neerlandés, Francés y Ruso. (éstos dos últimos, los que menos) Os lo agradeceré si me concedéis la oportunidad de practicarlos.

So, right now, I was about to leave. For some time I have been thinking about purchasing a new bycicle, and now that I have some time to look around, I'll have myself a decent -but cheap- MTB. So, does anyone want my small, old, worn out MTB? No? Oooooooooooooooooohhhhhhhh!!!
I'm leaving.

viernes, septiembre 09, 2005

Histoire des rats

Extraño título para empezar éste blog... (a donde nos lleva a veces la casualidad)
¿Qué hago yo aquí? La verdad, espero que escribir en éste blog me ayude a aclararme un poco las ideas, que las tengo muy oscuras últimamente, en varios sentidos...
Como prueba yo creo que ya está bien, ¿no?
Let's go! This is the beginning!